Kraljevčanin čuvar Srpskog vojničkog groblja na Zejtinliku
Kraljevčanin Predrag Nedeljković već tri godine, zajedno sa devedesetogodišnjim Đorđem Mihailovićem, čuva Srpsko vojničko groblje u Solunu, u delu grada koji je poznat kao Zejtinlik. Na kompleksu od 12 000 kvadratnih metara sahranjeno je 7 711 vojnika uglavnom poginulih i stradalih u Velikom ratu, tokom proboja Solunskog fronta. 5580 vojnika sahranjeno je u zajedničkoj spomen kosturnici, a 1440 na vojničkom groblju, priča nam Predrag Nedeljković, i napominje da je tu sahranjeno i 217 nepoznatih zarobljenika iz Carigrada, 129 poznatih zarobljenika iz logora Pablo Mela i 250 vojnika poginulih u Drugom svetskom ratu. Na groblju se nalazi i 396 humki ruskih vojnika o kojima se Đorđe i Predrag takođe staraju.
Tačne podatke o stradanju Srba u Velikom ratu, ovaj Kraljevčanin predstavio je u svojoj knjizi koja će uskoro biti objavljena. U kratkom vremenu koje smo imali za razgovor sa njim, na slikovit način predstavio je razmere srpskog stradanja:
“Ako čovek ima šest litara krvi, u Velikom ratu proliveno je 7 800 000 litara srpske krvi, što je 780 vagona po 10 tona, odnosno kompozicija srpske krvi koja je bila duža od četiri kilometra,” ističe on.
Predrag je ovu časnu dužnost prihvatio pre tri godine, kada se razboleo čuveni deda Đorđe, koji čuva i održava srpske grobove na Zejtinliku duže od pola veka. Iako je ove godine deda Đorđe napunio devedeset godina i dalje svakog dana bar dva sata provede u razgovoru sa posetiocima koje voli da ponudi čašicom šljivovice.
Predragov dan na Zejtinliku, počinje u pet časova ujutru i završava se uveče u 19 časova. Obaveza je svakog dana mnogo ali ih on, kako ističe, ne doživljava kao posao već kao dužnost. Verovatno je bilo predodređeno, ističe, da iz Kraljeva, gde je radio kao radijski i televizijski novinar u nekadašnjim Ibarskim novostima, dođe na odmor u Grčku i tu upozna svoju današnju suprugu, Grkinju, zbog koje je ostao da živi u ovoj zemlji. Tako je ispunio prvi uslov za dužnost koju obavlja, da ima prebivalište u Grčkoj. Ostale uslove je već ispunjavao, govori grčki jezik, (i ne samo grčki, već i nemački, francuski, engleski i ruski), i potomak je solunskog ratnika.
Deo Soluna, Zejtinlik, ime je dobio po pijaci na kojoj se u vreme otomanske vlasti prodavalo ulje (na turskom zejtin). Srpsko vojničko groblje na njemu je otvoreno i osvećeno 1936. godine, na mestu gde je bila Glavna vojna poljska bolnica srpske vojske. Grčka je besplatno ustupila zemljište za izgradnju kompleksa i sav materijal koji je dopremljen iz Srbije i rad na izgradnji, oslobodila carina i poreza.
1969. godine kompleks je renoviran i tada je na ulaznoj kapiji postavljen natpis “Srpsko vojničko groblje”. Ove godine planirano je renoviranje spomen kosturnice koja se nalazi u centralnom delu kompleksa a u kojoj su pohranjene kosti srpskih vojnika, koje je prvi čuvar ovog groblja, Đorđev deda, Savo Mihailović, ekshumirao i prikupio širom dugog Solunskog fronta.
